مجله خبری آباجان
نوشته های مشابه
به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری آباجان به نقل از تسنیم، در اوایل دهه ۲۰۰۰، لینکس ایبری؛ گربه‌سان کوچک مقیم اروپا در آستانه انقراض از طبیعت بود. گروه‌های حفاظتی و نهادهای دولتی می‌دانستند که حفظ این گونه حیوانی بسیار حیاتی است، چرا که دنیای بدون این گربه‌سان خالدار، به‌معنای از دست دادن نماد زنده‌ای از جنگل‌های مدیترانه‌ای بود.
اکنون نتایج یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که با وجود تلاش‌های فراوان و سال‌ها کار سخت، جمعیت لینکس ایبری اکنون به‌آرامی در حال بازگشت است.
لینکس ایبری در نواحی جنوب غربی اروپا زندگی می‌کند، طول بدن آن حدود ۱۰۰ سانتی‌متر و ارتفاع شانه‌ها حدود ۴۶ سانتی‌متر است. در اوایل دهه ۲۰۰۰، کمتر از ۱۰۰ فرد از این گونه در طبیعت زندگی می‌کردند که از این تعداد تنها ۲۵ ماده قادر به تولید مثل بودند، این وضعیت بسیار ناامیدکننده بود تا اینکه یک برنامه تکثیر در سراسر شبه‌جزیره ایبری آغاز شد.
این تلاش‌ها، به‌طور ویژه توسط رودریگو سِرا؛ زیست‌شناس و مدیر برنامه حفاظت از لینکس در مرکز ملی تکثیر لینکس ایبری در سیلوس (شهری در اسپانیا) رهبری می‌شود.
وی وضعیت این گربه‌سان را با وضعیت ببر دندان‌چنگی مقایسه می‌کند و می‌گوید: تنها گونه گربه‌سانی که در این سطح تهدید می‌شد، ببر دندان‌چنگی بود که هزاران سال پیش منقرض شد.
این زیست‌شناس درباره دلایلی که لینکس را در پرتگاه انقراض قرار دادند، گفت: از دست دادن زیستگاه‌ها به‌دلیل کشاورزی، افزایش ترافیک جاده‌ای و کاهش فاجعه‌بار تعداد خرگوش‌های وحشی، لینکس را به آستانه انقراض کشاند.
این مطالعه می‌افزاید: تا اواسط دهه ۲۰۰۰، پرتغال دیگر هیچ لینکس بومی نداشت، در همین حال، تلاش‌های تکثیر در اسارت در اسپانیا نویدبخش بود و پرتغال نیز به‌زودی برنامه ملی حفاظتی خود را به‌کار گرفت.
کارکنان حفاظت از لینکس در مرکز تکثیر سیلوس دو هدف اصلی دارند؛ تبدیل این گربه‌ها به شکارچیان ماهر و آماده‌سازی آن‌ها برای زندگی در طبیعت. در مرکز پروش لینکس توجه زیادی به این نکته می‌شود که لینکس‌ها به انسان‌ها عادت نکنند.
سِرا دراین‌باره توضیح می‌دهد: وقتی متوجه می‌شویم که بچه‌ها کمی اعتماد به نفس پیدا کرده‌اند، وارد می‌شویم و آن‌ها را می‌ترسانیم تا دوباره محتاط شوند.
وی ادامه داد: هنگامی که لینکس‌ها به سن و رفتار مناسب رسیدند، آن‌ها را به طبیعت بازمی‌گردانیم. ترکیب ژنتیکی آن‌ها معمولاً تعیین می‌کند که آیا به اسپانیا منتقل شوند یا در پرتغال بمانند، این تصمیم به کاهش احتمال ازدواج درون‌خانوادگی کمک می‌کند. زمین‌داران خصوصی معمولاً اجازه می‌دهند این گربه‌ها در زمین‌هایشان آزاد شوند و توافق‌هایی بین تیم‌های حفاظتی و زمین‌داران ایجاد می‌شود که از طرفین حمایت می‌کند.
صعود مستمر به‌سوی آینده‌ای امن‌تر در سال‌های اخیر، لینکس ایبری از وضعیت “در خطر انقراض بحرانی” به “در خطر انقراض” در فهرست قرمز IUCN منتقل شده است. محافظت‌کنندگان امیدوارند جمعیت این گونه تا سال ۲۰۳۵ به حدود ۵ تا ۶ هزار برسد.
با وجود چالش‌های جدید، افزایش تعداد لینکس‌ها از تنها چند گربه در طبیعت به بیش از ۲ هزار فرد نشان‌دهنده این است که حفاظت عملی و صبورانه می‌تواند زمانی که افراد بسیاری سال‌ها به یک هدف اختصاص یابند، نتایج مثبتی به‌همراه داشته باشد.
انتهای پیام/+
