به گزارش روز شنبه آباجان به نقل از ایرنا از تارنمای خبری نشریه تایمز آف ایندیا، ارتش شورشیان مخالف حکومت نظامی میانمار اعلام کرد: یکی از چند مقر اصلی ارتش در ایالت راخین در غرب این کشور جنوب آسیا را تصرف و ضربه بزرگی به حکومت وارد کرده است. ارتش آراکان (AA)، بخشی از جنبش مقاومت ضد حکومت نظامی، مدعی شد که فرماندهی نظامی غرب را روز جمعه پس از دو هفته درگیری شدید تصرف کرده است..
دولت نظامی میانمار درباره این تحولات اظهار نظری نکرده است.
راخین، یک ایالت ساحلی در مرز بنگلادش و خلیج بنگال، یکی از فقیرترین مناطق میانمار با وجود ذخایر گاز طبیعی فراساحلی و یک منطقه اقتصادی است که میزبان خطوط لوله انتقال نفت و گاز به چین است. تصرف راخین در پی جنگ مجدد پس از شکست آتش بس صورت گرفت.
میانمار از زمانی که ارتش یک دولت غیرنظامی منتخب را در اوایل سال ۲۰۲۱ سرنگون کرد، دچار آشفتگی شد و اعتراضاتی را برانگیخت که به یک شورش مسلحانه در سراسر کشور تبدیل شد.
ارتش آراکان، یکی از اعضای ائتلاف سه برادری، نقش مهمی در مقاومت داشته است. این ائتلاف در اکتبر ۲۰۲۳ نبرد علیه حکومت نظامی را آغاز کرد و به چندین پیروزی کلیدی دست یافت.
با این حال، برخی از فعالان روهینگیا این گروه را متهم می کنند که در جریان حمله به شمال راخین، جامعه آنها را هدف قرار گرفته و ده ها هزار نفر را مجبور به فرار به بنگلادش کرده است.
فرماندهی منطقه ای در آن، دومین فرماندهی نظامی منطقه ای خواهد بود که در پنج ماه گذشته به دست شورشیان قومی افتاد و ضربه بزرگی به ارتش میانمار خواهد بود.
به گزارش گاردین، ارتش میانمار دارای ۱۴ فرماندهی منطقه ای در سراسر کشور است که بسیاری از آنها در حال حاضر با گروه های شورشی یا «نیروهای دفاع مردمی» جدیدتری که برای مبارزه با کودتای ۲۰۲۱ ارتش به وجود آمده اند، می جنگند.
جنگندههای ارتش آراکان بخشهایی از قلمرو این ایالت را تصرف کردهاند که محل پروژههای بندری تحت حمایت چین و هند است.
مناطق مرزی میانمار محل زندگی بی شمار گروه های مسلح قومی است که از زمان استقلال برای خودمختاری و کنترل منابع سودآور با ارتش می جنگند.
ماه گذشته سازمان ملل متحد هشدار داد که ایالت راخین به سمت قحطی پیش می رود زیرا درگیری های مداوم، تجارت و تولیدات کشاورزی را تحت تاثیر قرار داده است.
در گزارش برنامه توسعه سازمان ملل متحد آمده است: اقتصاد راخین فلج شده است و در صورتی که سطح فعلی ناامنی غذایی مورد توجه قرار نگیرد، «تا اواسط سال ۲۰۲۵ به شرایط قحطی» خواهد رسید.