فاطمه ابوالحسنی در گفتوگو با خبرنگار آباجان به نقل از ایرنا اظهار داشت: وقتی آقا مهدی یکسال و نیم داشت پدرش از دنیا رفت. پدر او فرد خوشنامی بود؛ وقتی به خواستگاری من آمدند و گفتند فرزند سید محمد میرافضلی است، بدون اینکه درباره او تحقیق کنیم جواب مثبت دادیم.
وی افزود: همسرم بسیار مهربان بود و زندگی در کنار او شیرین و لذت بخش. ما آنقدر با هم صمیمی بودیم که وقتی در کنار هم بودیم، مدام با هم صحبت میکردیم. مرا فاطمه خانم، دخترم را زینب سادات و پسرم را سیدعلی صدا می زد.
همسر شهید میرافضلی ادامه داد: آقا مهدی خوش اخلاق و خوش برخورد بود و با احترام با همه برخورد میکرد. همه افراد را دوست داشت و برای همه طلب خیر میکرد. وقتی از چیزی ناراحت می شد، میگفت «خدا خیرت بده» و من به او می گفتم از حسن رفتارت به یاد اخلاق جد و آبادت می افتم.
ابوالحسنی گفت: همسرم بسیار مسئولیت پذیر بود و کارها را به نحو احسن انجام میداد. علاوه بر کار در خبرگزاری بعضی اوقات فیلمبرداری مجالس را انجام میداد و من هم با او به مجالس میرفتم. وقتی میدید در مجلسی که فیلمبرداری می کند، بین آن ها دو دستگی پیش آمده، آن ها را نصیحت میکرد و سبب خیر میشد.
وی افزود: آقا مهدی نگاه خیلی دلسوزانه ای نسبت به فرزندان شهدا داشت و زمانی شهادت نصیش شد که پسرش ۲ ساله بود و دخترش ۱۰ سال داشت.
برشی از زندگی شهید میرافضلی
به گزارش آباجان به نقل از ایرنا، شهید میرافضلی در شهر یزد و در خانوادهای متدین دیده به جهان گشود. او همکاری خود را با خبرگزاری جمهوری اسلامی از سال ۱۳۶۸ آغاز کرد. این خبرنگار و عکاس توانا، متعهد و گشادهروی خبرگزاری جمهوری اسلامی فعالیت های ارزشمندی در حوزههای گوناگون هنری و فرهنگی داشت. برگزاری نمایشگاههای عکس برای معرفی رویدادهای مختلف، برگزاری کلاسهای طراحی و نیز انتشار کتاب عکس با عنوان غم بم از جمله فعالیت های فرهنگی وی به شمار می آید. آثار این شهید بزرگوار در جشنوارههای مختلف و در مجله عکس خبری به چاپ رسیده است.
شهید میرافضلی به سبب هوش و ذکاوت خدادادی، روحیه قوی و ابتکار عملی بالایی که داشت همواره به دنبال شکار لحظه ها بود و به همین دلیل دوربین خود را تا آخرین لحظات حیات بر دوش داشت و لحظهای از خود دور نکرد. همکاران آباجان به نقل از ایرنا همواره آثار اجتماعی با خمیرمایه انسانی را در عکس های متعدد وی به وضوح شاهد بودند.
شهید میرافضلی برای پوشش خبری رزمایش نیروی دریایی ارتش در منطقه چابهار و دریای عمان عازم این منطقه بود که ۱۵ آذر سال ۱۳۸۴ بر اثر سانحه سقوط هواپیمای C-۱۳۰ حامل خبرنگاران در تهران به فیض شهادت نائل شد.