به گزارش روز دوشنبه گروه علمی آباجان به نقل از ایرنا، حسین گل گلاب، ادیب و ترانهسرا و سازنده سرود معروف ای ایران، ای، مرز پرگهر و نخستین نویسنده کتاب درسی طبیعی در ایران بود. گلگلاب از سال ۱۳۰۴ تا سال ۱۳۱۷، حدود ۱۲ جلد کتاب در رشته جغرافیا و طبیعی تالیف کرد که در مدارس تدریس می شد. وی از سال ۱۳۰۷ مسئول تحقیقات علمی گیاهشناسی شد و از زمان تاًسیس دانشگاه تهران تا سال ۱۳۴۵ به تدریس اشتغال داشت.
در مراسم گرامیداشت این نویسنده که با حضور مسئولان و اساتید دانشکدگان علوم برگزار شد، علی مقاری، معاون برنامهریزی و توسعه منابع دانشگاه تهران، با تأکید بر اهمیت پاسداشت بزرگان و مفاخر دانشگاه، پایداری و ثبات دانشگاههای بزرگ کشور را مرهون دانشمندان و نامآوران دانست و بر ضرورت جمعآوری و تدوین تاریخ مشاهیر دانشکدههای دانشگاه تأکید کرد.
رضا عامری، رئیس دانشکدگان علوم، نیز ضمن تقدیر از اهتمام دانشکده زیستشناسی در معرفی و بازشناسی شخصیت چندوجهی دکتر حسین گل گلاب، تحولآفرینی و ارتقای کیفی و کمی دانشکده از جمله اصلاح وضعیت موزه جانورشناسی و بهسازی فضای دانشکده را ارزنده توصیف کرد.
همچنین مهران حبیبی رضائی، رئیس دانشکده زیستشناسی، در سخنانی پس از معرفی حسین گلگلاب، شخصیت چندبعدی وی را نتیجه همراهی گیاهشناسی و هنر دانست. دکتر علی حائری روحانی، استاد پیشکسوت دانشکده زیستشناسی دانشکدگان علوم دانشگاه تهران، نیز با ذکر خاطراتی از جلسات واژهگزینی علمی که در سالهای پایانی دهه چهل و اوایل دهه پنجاه به ریاست دکتر گلگلاب برگزار میشد، بر جامعالاطراف بودن شخصیت آن استاد فقید تأکید کرد.
میهمان ویژه مراسم، هما گلگلاب، دختر استاد حسین گلگلاب، نیز با یادآوری خاطراتی، به بیان ویژگیهای اخلاقی و علمی پدر پرداخت و در پایان مراسم، همراه با دکتر مقاری، از تابلو تالار حسین گلگلاب پردهبرداری کرد.
واژهگزینی؛ هنر دیگر گلگلاب بود
براساس این گزارش حسین گلگلاب (۱۲۷۶ تا ۱۳۶۳)، استاد دانشگاه تهران، از پیشگامان رشته گیاهشناسی و نخستین نویسندۀ کتابهای درسی طبیعی در ایران بود. وی همچنین برای نخستین بار در سال ۱۳۰۷ یک آزمایشگاه گیاهی را در کشور به میکروسکوپ مجهز کرد.
با توجه به تسلطی که به زبان و ادبیات فارسی داشت، در سال ۱۳۱۴ به عضویت دوره اول فرهنگستان زبان فارسی ایران درآمد و برخی واژههای رایج تخصصی حوزه گیاهشناسی از جمله گلبرگ، کاسبرگ، پرچم، تخمدان، گلسنگ، قارچ و جلبک از پیشنهادهای اوست.
وی همچنین نخستین استاد دانشگاه تهران بود که به رتبه «استاد ممتاز» نائل آمد. استاد گلگلاب همچنین مترجم پیشگام ادبیات نمایشی، ترانهسرا و نوازنده چیرهدست سهتار و تار بود که با نامداران تاریخ موسیقی ایران، همچون علینقی وزیری، روحالله خالقی و غلامحسین بنان همکاری داشت و ترانه «ای ایران»، از به یادماندنیترین یادگارهای او در حوزه موسیقی است.