نقش نماز در زندگی شهدای مدافع حرم

امام باقر (ع) می فرمایند: الصَّلاهُ عَمُودُ الدِّینِ مَثَلُهَا کَمَثَلِ عَمُودِ الْفُسْطَاطِ اِذَا ثَبَتَ الْعَمُودُ ثَبَتَ الاَوْتادُ وَ الاَطْنابُ وَ اِذا مالَ العَمُودُ وَ انْکَسَرَ لَمْ یثْبُتْ وَتِدٌ وَ لَا طُنُبٌ؛ نماز ستون نگه دارنده خیمه دین اسلام است؛ مانند عمود و ستون خیمه که اگر برقرار و ثابت بماند، بقیه میخ ها و طناب ها هم برقرار خواهند ماند و اگر کج یا شکسته شود، هیچ میخ و طنابی برقرار نمی ماند، و در نتیجه خیمه ای برپا نخواهد ماند.

شهدای مدافع حرم با این نگاه، همه همت خود را به کار گرفتند تا نماز را در زندگی خود و در اجتماع پررنگ کنند. شهید محمد بلباسی در وصیت خود می نویسد «فرزندان گلم! نماز که ستون خیمه دین است را سبک نشمارید.» و شهید محمد هادی‌نژاد می گوید «من نماز می خوانم تا خودم سبک شوم. اگر نمازم ترک شود، قلبم درد می‌گیرد. احساس می‌کنم دیدار دوستی با ارزش را از دست دادم».

شهید سید احسان حاجی حاتملو از کودکی پاک ‎طینت و مهربان بود و علاقه زیادی به راز و نیاز با خدا و نماز خواندن داشت. همین ویژگی سبب شد تا برای دفاع از حرم اهل ‎بیت (ع) سرازپای نشناسد و داوطلبانه به دفاع از مظلومان برخیزد.

همسر شهید مسلم ناصری سواری می گوید: در اولین جلسه‌ای که با مسلم صحبت کردیم؛ بی‌مقدمه دو شرط برای ازدواجمان مطرح کرد؛ شرط اول مقید بودن به نماز، مخصوصا نماز صبح بود و دوم رعایت حجاب. همین حقیقت بود که مرا به سوی مسلم جذب کرد. در دوره و زمانه‌ای که جوان‌ها کمتر دغدغه‌هایی از این دست دارند؛ یک پسر ۲۱ ساله شرط ازدواجش را نماز گذاشت و این خیلی برایم مهم بود.

یکی از همرزمان شهید محسن حججی می گوید: گاهی اوقات مجبور بودیم در خانه‌های مردم سوریه بمانیم، یا از آن‌ها به عنوان سنگر استفاده کنیم. هنگام نماز که می‌شد محسن از ساختمان بیرون می‌رفت یا در حیاط به اقامه نمازش می‌پرداخت تا مبادا نمازش شبهه ای داشته باشد.

نماز برای شهدای مدافع حرم، بسیار ارزش داشت و نماز اول وقت از مهم ترین کارهای آنان بود. شهید رضا حاجی زاده در وصیتش می نویسد «به دوستان و آشنایان توصیه می‌کنم: نماز اول وقت و با حضور قلب بخوانید.» شهید مهدی قاضی خانی همیشه موقع نماز هر کجا بود، خودش را به خانه می رساند تا بچه ها ببینند پدرشان مقید به نماز اول وقت است و یاد بگیرند.

همسر شهید محمد حسین مرادی می گوید: هروقت بیرون بودیم. اذان که می گفتند، همانجا نزدیک ترین مسجد را پیدا می کرد و ما را می برد نماز. یک شب جایی بودیم و مسجد هم پیدا نکردیم. رفت در یک اتاقک در بیمارستان، تقاضا کرد که اجازه بدهند دو تایی نماز بخوانیم.

شهید محمد کامران در بخشی از وصیت‌نامه خود آورده است «پدر و مادرم! همسر عزیزم! برادران و خواهرم! هرچه از خداوند می‌خواهید فقط از باب نماز اول وقت وارد شوید.» و شهید حسین محرابی می گفت: هر جوانی که نماز اول وقت را در حد توان شروع کند، اگر دستم برسد سفارشش را به مولایم امام حسین (ع) خواهم کرد و او را دعا می‌کنم؛ باشد تا مورد لطف و رحمت حق تعالی قرار گیرد.

شهید مسلم خیزاب علاقه زیادی به قرآن داشت و هر شب پس از نماز عشاء، سوره واقعه را تلاوت می‌کرد و پس از نماز صبح زیارت عاشورا و سوره حشر را می‌خواند. همچنین پس از هر نماز، آیت الکرسی، تسبیحات حضرت زهرا، سه بار سوره توحید، صلوات و آیات دوم و سوم سوره طلاق را حتماً تلاوت می‌کرد. تاکید ویژه‌ای به نماز شب داشت و اگر نماز شبش قضا می‌شد، می‌گفت «شاید در روز گناهی مرتکب شده‌ام که برای نماز شب بیدار نشدم».

سیره شهدای مدافع حرم این بود. به نماز اول وقت و نماز شب و نماز جماعت بها می دادند. شهید علی رضا بربری به نماز اول وقت اهمیت بسیار زیادی می داد و همه تلاش خودش را می کرد تا در هر موقعیتی، خودش را به نماز اول وقت برساند و علی الخصوص برای مغرب و عشا حتما به مسجد محل می رفت.

شهید علی رضا قلی پور شب ها نمازشب می خواند. اولین نفر بود که بلند می شد، اذان می گفت و نماز جماعت برگزار می کرد. شهید محمدرضا عسکری فرد هیچ وقت نماز جماعتش ترک نمی شد و ۲۰سال نماز صبحش را در مسجد خواند. همین ویژگی، شهدای مدافع حرم را ستاره راهنما و الگوی جبهه مقاومت قرار داد، تا آیندگان از آنان درس بگیرند و در زندگی خود به نماز اهمیت بدهند.

* کارشناس مذهبی و جانشین عقیدتی، سیاسی وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح