سیگنال‌های منامه؛ ریل موفقیت پیش‌روی وزنه‌برداری ایران

به گزارش آباجان به نقل از ایرناْ تیم ملی وزنه‌برداری ایران با کسب ۵۶۰ امتیاز از مسابقات جهانی بحرین به عنوان نایب قهرمانی این پیکارها دست پیدا کرد. تیم مردان ایران با ۱۰ وزنه‌بردار در این مسابقات شرکت کرده بود که حاصل آن یک مدال طلا، سه نقره و ۶ برنز است. علی عالی‌پور و علیرضا معینی در دسته ۹۶ کیلوگرم، مهدی کرمی در دسته ۱۰۹ کیلوگرم و علی داودی و علیرضا در دسته فوق سنگین برای ایران موفق به کسب مدال شدند.

مسابقات جهانی برای برای پولادمردان ایران ۲ روی یک سکه بود. در این رقابت‌ها تیم جوان به منامه اعزام شده بود که افزایش رکوردهای آنان نشان از آینده درخشان برای تیم می‌دهد. استمرار روند کنونی همزمان با افزایش‌رکوردهای متوالی می‌تواند یک دهه قهرمانی را برای کشورمان تضمین کند. اتفاقی که در سال‌های منتهی به المپیک ۲۰۱۲ لندن رخ داد و برونداد آن نیز قهرمانانی مانند سهراب مرادی، کیانوش رستمی، نواب نصیرشلال و بهداد سلیمی بود.

مهمترین و اصلی‌ترین پیام این رقابت‌ها کسب طلای دوضرب مسابقات جهانی توسط علیرضا یوسفی بود که نشان از بازگشت هیجان این دسته برای ایران دارد. پولادمردان کشورمان از سال ۲۰۱۲ موفق به کسب نشان طلای دسته فوق‌سنگین نشده بودند. یوسفی با مهار ۲۶۲ کیلوگرم حیرت جهانیان را برانگیخت تا نشان دهد در آینده حرفی برای گفتن دارد. البته یوسفی در یکضرب همچنان دور از رکوردهای جهانی است و برای تبدیل شدن به یک وزنه‌بردار تراز جهانی نیاز به دوضرب ۲۱۰ کیلوگرم دارد که در حدود ۱۶ کیلو باید افزایش رکورد داشته باشد.

این مشکل برای علی داودی نیز نمایان است داودی نیز بعد از سال‌ها وزنه ۲۰۶ کیلوگرمی را مهار کرد اما در دوضرب عملکرد بسیار عالی داشت و با ۲۵۳ کیلوگرم به مدال نقره دوضرب مسابقات رسید. علی عمار عراقی پدیده جدید این وزن که در رده سنی جوانان قرار دارد تنها ۲ کیلوگرم در یکضرب با داودی فاصله داشت.

الروبیوی از عراق با رکورد ۲۰۴ یک ضربف ۲۴۷ دوضرب و مجموع ۴۵۱ کیلوگرم هر سه رکورد جوانان جهان را شکست . قهرمان عراقی با مهار این وزنه‌ها زنگ خطر را برای آسیایی‌ها به صدا درآورد.

نایب قهرمانی تیم جوان ایران در منامه یک اتفاق بسیار مهم در ورزش کشور بود که با تمجید مسوولان همراه شد. تیم ایران با اختلاف میلیمتری قهرمانی مسابقات جهانی را از دست داد و اگر میرمصطفی جوادی موفق به ثبت مهار مجموع دسته ۸۹ کیلوگرم می‌شد بی‌تردید ایران با اختلاف می‌توانست در سکوی جهانی قرار گیرد. این نایب قهرمانی در سال پس از المپیک یک اتفاق تازه نیست. در سال ۲۰۲۱ و در مسابقات جهانی ازبکستان که چند ماه پس از المپیک توکیو برگزار شد تیم ایران در سکوی دوم جهان ایستاد.

همچنین پیش از این نیز در سال ۲۰۱۷ و در نخستین مسابقات جهانی پس از المپیک ریو تیم ایران توانست در جهانی آناهایم آمریکا عنوان نخست را از آن خود کند.

افزایس رکورد جوانان ایرانی نشان از پشتکار نواب نصیرشلال و کادر فنی وی در چند ماه گذشته دارد نصیرشلال با راهبرد جوان‌سازی تیم، شمار زیادی از قهرمانان رده سنی جوانان را با اردو فراخوااند که مدال‌آوری علی عالی‌پور، علیرضا معینی و همچنین افزایش رکوردهای علیرضا نصیری، ابوالفضل زارع و آریا پایدار نشان از تاثیر تمرینات این مربی و دستیاران وی برای قدرتمنایی ورزشکاران ایرانی دارد.

علیرضا یوسفی دارنده نشان طلای دوضرب جهان گفت: با مصدومیت به اردو آمده و در زمان شروع اردو رکوردهای وی روی عدد ۱۷۰ در یکضرب و ۲۲۰ در دوضرب بوده است. این رکوردها در مسابقات به ۱۹۴ کیلوگرم در یکضرب و ۲۶۲ کیلوگرم در دوضرب رسید.

عنوان نایب قهرمانی تیمی یک نتیجه فوق‌العاده در وزنه‌برداری ایران بود که در گذشته نیز چند بار تکرار شده است. وزنه‌بردرای ایران حتی سابقه قهرمانی جهان را دارد اما عناوین تیمی نمی‌تواند به پرده‌ای برای پوشاندن ضعف‌های عناوین انفرادی تبدیل شود و این همان اتفاقی بود که سال گذشته و در جریان مسابقات جینجو کره جنوبی و مسابقات جهانی ریاض رخ داد. در جینجو ایران به عنوان قهرمانی آسیا رسید و تیم وزنه‌برداری ایران در سکوی سوم جهانی ریاض قرار گرفت.

با وجود این نتایج ارزشمند تیم ایران در بخش انفرادی در بازی‌های آسیایی ۲۰۲۲ تنها یک مدال نقره (علی داودی) و در المپیک دست خالی پاریس را ترک کرد. این نتایج نشان می‌دهد که نگاه تک بعدی به سکوی جهانی نسخه موفقیت یک تیم نیست بلکه آنچه می‌تواند مکمل قهرمانی یا نایب قهرمانی تیمی باشد مدال‌های انفرادی وزنه‌برداری است که هم یک قهرمان را در سطح جهان مطرح خواهد کرد و هم امید به موفقیت در المپیک و بازی‌های آسیایی را افزایش خواهد داد.

ایران در حالی بالاتر از کره شمال به عنوان نایب قهرمانی جهان رسید که کره‌ای ها در این دوره با کسب ۱۲ مدال طلا و چهار نقره مقتدرانه در صدر جدول مدالی رقابت ها قرار گرفت. تیم ایران تنها یک مدال طلا کسب کرد.

سن یک عدد است و این در مسابقات جهانی منامه به وضوح دیده شد. در رقابت‌های دسته ۱۰۹ کیلوگرم روسلان نورالدین‌اف با مهار وزنه ۲۴۲ کیلوگرم نشان داد وزنه‌برداری رکورد است و قهرمانان می‌تواند در سن بالا نیز افتخارات بزرگی را به نام خود ثبت کنند. در این مسابقات همچنین کیانوش رستمی نیز با ۳۳ سال سن توانست وزنه ۱۸۰ کیلوگرم را مهار کرد تا نشان دهد هنوز نشانی از اقتدار گذشته را دارد.

راهبرد پوست اندازی تیم ملی هر چند که یک دستوارلعمل بسیار موفق در برهه کنونی است اما این راهبرد نباید به فراموشی برخی از قهرمانان ایرانی که در سن تکامل ورزشی هستند منجر شود. قهرمانی مانند رسول معتمدی که پدیده‌ای در وزنه‌برداری جهان بود نباید در سایه این راهبرد به قهرمان بازنشسته تبدیل شود. همچنین در این راهبرد می‌شد کیانوش رستمی را بهتر مدیریت کرد تا هر روز شاهد یک گلایه مجازی وی از مسوولان ورزش و وزنه‌برداری نباشیم.

البته رستمی در حدود یکسال پیش گذرنامه کوزوو را اخذ کرده و تمایلی برای ماندن در ورزش ایران ندارد.

جنگ دستاوردهای در این روزها زیر پوست وزنه‌برداری ایران در جریان است. برخی موفقیت کنونی را حاصل تلاش و پشتوانه‌سازی علی مرادی رئیس پیشین می‌دانند و گروهی نیز اقدامات سجاد انوشیروانی را موجب بها دادن به جوانان قلمداد می‌کنند. جنگ دستاوردها در حالی این روزها به سوزه فضای مجازی تبدیل شده که باید گفت یک وزنه‌بردار در گذر زمان کشف خواهد شد و نمی‌شود نقش مدیریت قبلی را در معرفی استعدادها نادیده گرفت اما تنها کشف یک پدیده برای قهرمانی کافی نیست بلکه پروش و قرار دادن این پدیده در مسیر تکامل هم می‌تواند نقش اساسی در جهانی شدن استعدادهای ایران داشته باشد.

سجاد انوشیروانی و تیم مدیریت وی با بها دادن به جوانان و دعوت از آنان به اردوهای بزرگسالان روند تکامل پدیده‌های ایرانی را پیگیری و در نهایت توانستند آنان را به قهرمانانی در سطح آسیا و جهان تبدیل کنند. با این روند هیچ مدیری نمی تواند خود را مالک یا صاحب یک نسل از وزنه‌برداری ایران قلمداد کند بلکه مدیران ورزشی در راستای وظایف تعریف شده خود این جوانان و نوجوانان را کشف و با بها دادن به آنان، پولادمردان جوان به قهرمانانی در سطح ملی و جهانی تبدیل کردند.