به گزارش روز شنبه آباجان به نقل از ایرنا از بلومبرگ، این درخواست شورای کشوری موزامبیک (council of state) پس از آن مطرح شده که این کشور در پی برگزاری انتخابات ریاست جمهوری ۹ اکتبر (چهارشنبه ۱۸ مهر ماه) منجر به موجی از خشونت های مرگبار بی سابقه در این کشور شده است.
این نهاد مشورتی که شامل روسای جمهوری سابق، یکی از رهبران مخالف دولت و رئیس شورای قانون اساسی است، پیشنهاد کرده که اصلاحات مورد نظر باید شامل مواردی از جمله غیر سیاسی شدن سازمانهای مسئول برگزاری انتخابات و همچنین انجام اقداماتی برای افزایش شفافیت و اعتبار فرایند انتخابات باشد.
برخی منابع خارجی از جمله سازمان «عفو بین الملل» ادعا کرده اند که در یک هفته گذشته بیش از ۳۰ تن در خشونتهای ایجاد شده در اعتراض به نتیجه انتخابات کشته شده و در مجموع بیش از ۱۱۰ تن از معترضان کشته شده اند هر چند آباجان به نقل از ایرنا قادر به تایید یا تکذیب این آمار نیست.
بنا به گزارش پایگاه خبری «کانزرویشن»، اعتراضات ایجاد شده پس از انتخابات مهر ماه امسال، طولانی ترین و خشونت بار ترین اعتراضات در این کشور از زمان آغاز نظام سیاسی چند حزبی در سال ۱۹۹۰ تا کنون بوده است.
«دانیل چاپو» از حزب حاکم «جبهه آزادی موزامبیک» (Frelimo) به عنوان برنده انتخابات با کسب ۷۰ درصد آراء اعلام شد. این حزب از زمان استقلال موزامبیک در سال ۱۹۷۵ تا کنون در قدرت بوده است. از سوی دیگر حزب موسوم به «حزب خوشبین برای توسعه موزامبیک» (Podemos) که از نامزد مخالف دولت «ونانسیو موندلانه» (Venâncio Mondlane) حمایت کرده است، ادعا کرد که موندلانه پیروز بر حق انتخابات بوده است.
بر اساس این گزارش، موزامبیک هم اکنون در همان وضعیتی است که تقریبا ۴۰ سال پیش داشت. این کشور در آن زمان مجبور به یک گذار ضروری اما دردناک و دوری از مسیر مارکسیستی – لنینیستی در نتیجه فروپاشی اقتصاد این کشور شد اما همچنان یک کشور تک حزبی و غیردموکراتیک باقی ماند. امروز این کشور با چالش تغییر کل مدل حکمرانی رو به رو است.
این کشور در زمان استقلال از پرتغال در سال ۱۹۷۵ به یک کشور تک حزبی مارکسیستی – لنینیستی تبدیل شد و بلافاصله بعد از استقلال درگیر یک جنگ داخلی بین دولت حزب فریلیمو و حزب «رینامو» (Renamo) شد. موزامبیک در سال ۱۹۹۰ با تصویب یک قانون اساسی جدید وارد مسیر دموکراتیک شد و اولین انتخابات چند حزبی را در سال ۱۹۹۴ برگزار کرد. نظام سیاسی این کشور هم اکنون در جایی بین یک دموکراسی واقعی و یک حکومت اقتدارگرا قرار دارد. اکنون ممکن است زمان پایان این مدل دموکراسی ترکیبی پرابهام رسیده باشد. مشکلات و تنشهای پسا انتخاباتی در موزامبیک آتشی است که برای چند دهه زیر خاکستر بوده است.