مجله خبری آباجان
نوشته های مشابه
به گزارش آباجان به نقل از ایرنا، رشته دوچرخه سواری یکی از پرمخاطب ترین رشته های ورزشی کشورمان است که در عرصه بین‌المللی عناوین خوبی کسب کرده اما مدتی است که این رشته پس از پشت سر گذاشتن دوران افول و تعیین تکلیف فدراسیون، در مسابقات برون مرزی حضور یافته و نمایندگان کشورمان نیز عناوین خوبی را کسب می‌کنند. با وجود حرکات مثبت در این رشته، برخی از ورزشکاران به خصوص در رشته سرعت انتقادهایی از سیاست‌های کنونی فدراسیون داشتند. سیاست‌هایی که به زعم آنها بی‌انصافی یا نادیده گرفتن ورزشکاران است اما فدراسیون نیز سیاست‌های خود را دارد.
رسول اسدی رئیس فدراسیون دوچرخه‌سواری با حضور در خبرگزاری آباجان به نقل از ایرنا نسبت به حاشیه‌های اخیر واکنش نشان داد و از مشکلات و حاشیه‌های این فدراسیون سخن گفت که در ادامه آن را می‌خوانیم.
برای شروع به روزهای سرپرستی و انتخابات فدراسیون برویم، آن ایام چگونه گذشت؟
دوره سرپرستی من به سال ۱۴۰۰ باز می‌گردد، در آن زمان انتخابات فدراسیون بنا به دلایلی لغو شد و من به عنوان نایب رئیس وقت و با نظر وزارت ورزش و جوانان، این مسئولیت را عهده‌دار شدم. در شروع کار متوجه شدم اساسنامه فدراسیون ایرادهایی دارد که به صورت تعمدی بود تا اگر انتخابات به نفع سیستم قبلی باشد از آن عبور کنند و اگر شرایط برخلاف میل آنها بود، از آن بهره برده و این اطلاعات را به اتحادیه جهانی دوچرخه‌سواری ارائه کنند تا انتخابات لغو شود.
دوستان قبلی سال‌ها در فدراسیون مستقر بودند و با همین اساسنامه کار می‌کردند، درست این بود که اساسنامه در همان دوران اصلاح می‌شد اما وقتی انتخابات برگزار شد به واسطه همان اطلاعات و بندی‌هایی که در کار بود، انتخابات را لغو کردند که تبعاتی هم داشت و در نهایت فدراسیون وارد مرحله جدیدی شد. برای آن که انتخابات به درستی برگزار شود چاره‌ای نداشتیم و باید پروسه‌ای سخت و پیچده‌ای را طی می‌کردیم تا اساسنامه جدید تهیه و تدوین شود تا بعد از آن برای تائید به وزارت ورزش و اتحادیه جهانی ارسال شود.
در این شرایط بودیم که فدراسیون جهانی از ما خواست قبل از برطرف کردن مشکل اساسنامه، وضعیت دوپینگ سازمان یافته دوچرخه‌سواری ایران را برطرف کنیم و این موضوعی بود که ما از آن خبر نداشتیم. وقتی وارد پرونده شدیم متوجه شدیم دوستان قبلی حکمی را به اتهام دوپینگ سازمان یافته دریافت کرده بودند که بر اساس آن از تمامی فعالیت‌های مربوطه منع می‌شدند اما این حکم را ارائه نکرده و با آنکه محروم بودند، به کار خود ادامه دادند.
این روند همچنان ادامه داشت؟
دوران سرپرستی طولانی شد و طلبکاران بسیاری داشتیم که هر روز پیگیر مطالبات خود بودند. حقوق داوران را ۴ سال نداده بودند و قرارداد مربیان هم پرداخت نشده بود. زمان تائید اساسنامه طولانی شد و به دلیل دوران سرپرستی هم بودجه کمی از وزارت دریافت می‌کردیم. در همان زمان، خیلی‌ها در انتخابات به دنبال کارشکنی بودند و در داخل و حوزه بین‌المللی نیز شرایطی را رقم زدند که انتخابات برگزار نشود اما همه این تلاش‌ها شکست خورد.
در حوزه مالی و خزانه‌داری نیز شاهد سوء استفاده‌هایی بودیم که به آن ورود کردیم و با پیگیری از مراجع قانونی موضوع پیگیری و در دست اقدام است. پرداخت بدهی‌های جاری فدراسیون، بسته شدن پرونده دوپینگ سازمان یافته، پرداخت مطالبات معوقه ۷ ساله به فدراسیون جهانی و مواردی از این دست نیز دیگر اقدامات ما در این مدت بود ضمن آنکه بدهی مالیاتی از سال ۱۳۹۳ نیز برای ما به ارث گذاشته شده بود که باید آن را هم تعیین تکلیف می‌کردیم.
زمانی که وارد فدراسیون شدم ۳۵ نفر کارمند داشتیم که با توجه به نوع و حجم کار این فدراسیون، نیروی مازاد به حساب می‌آمدند اما تسویه کردن این تعداد کار آسانی نبود. از سویی دیگر انبار فدراسیون خالی بود و اقلام موجود هم خراب شده بود. سیستم انبارگردانی در فدراسیون گذشته وجود نداشت و دوربینی هم نبود که بتوان از آن برای مشاهده واقعیت‌ها استفاده کرد.
برای بحث مبارزه با دوپینگ اولین فعالیت شما چه بود؟
برگزاری مسابقات انتخابی یکی از مشکلات اساسی بود که بحث دوپینگ را برای ورزشکاران پررنگ می‌کرد؛ این مسابقات را حذف کردیم و بجای آن موضوع رنکینگ مطرح شد. فدراسیون دوچرخه‌سواری با این همه رویداد، متاسفانه اساسنامه لیگ نداشت که در دوره کنونی آن را تدوین کردیم. تاکید بر رنکینگ رکابزنان بخش دیگر کار ما بود و متاسفانه تا قبل از آن اعتقادی به ارزیابی نفرات وجود نداشت. وقتی رنکینگ ملاک قرار می‌گیرد، انتخاب‌های سلیقه محور از بدنه تیم ملی دور می‌شود و نظر شخصی اعمال نخواهد شد.
در همین راستا تجهیز مرکز سنجش و ارزیابی فدراسیون از دیگر برنامه‌های ما بود که بیش از ۷۰ درصد آن محقق شد و منتظر سایر تجهیزات هستیم تا این مرکز رونمایی شود. وزیر ورزش و جوانان هم تاکید بسیاری به استفاده از هوش مصنوعی دارد و ما هم در این راه گام برداشته و با استفاده از ظرفیت موجود به دنبال تحقق اهداف خود هستیم. یکی از این فرصت‌ها برگزاری مسابقات دوچرخه‌سواری الکترونیک است که پروفایل‌های مربوطه به صورت نرم‌افزاری بارگزاری شده و ورزشکاران از هر فضایی به صورت مجازی می‌توانند در آن شرکت کنند.
یکی از چالش‌های فدراسیون ساختمان نیمه‌کاره‌ای است که از گذشته بر جای مانده. به کجا کشید؟
سازه ساختمان ایرادهایی دارد و طی این سال‌ها و به مرور زمان، آسیب‌هایی هم دید. مشکلاتی در طرح وجود داشت که به دنبال تغییر آن هستیم تا قابلیت اجرایی داشته باشد. با توجه به شرایط مالی فدراسیون و تجربه تلخ گذشته، نمی‌خواهیم به صورت یک‌جا با شرکتی وارد همکاری شویم و این ساختمان بر اساس پروژه و مرحله به مرحله پیش می‌رود.
پیش‌بینی ما این است که تا آخر سال بتوانیم آن را تکمیل و در اوایل سال بعد تجهیز کنیم. البته شرکت قبلی شکایتی را مطرح کرد، اما تیم حقوقی ما هم روی آن کار می‌کند. سازه ایرادهایی داشته اما متاسفانه در آن زمان تایید شد و با همه این مسائل، وثیقه‌های شرکت مورد نظر نیز آزاد شده که این دست ما را بسته است.
این سازه توسط ۲ گروه گروه عمرانی و حقوقی به صورت جداگانه موضوع را پیش می‌برند، شرکت قبلی مطالبه‌ای را مطرح کرده اما با توجه به روند حقوقی و اقداماتی که صورت گرفته به نظر می‌رسد رقمی کمتر از ۱۰ میلیارد را باید پرداخت کنیم.
به حاشیه‌های اخیر و سئوالات بی‌جواب سرعتی‌ها هم اشاره‌ای کنید. چرا گفته می‌شود سرعت از بین رفته است؟
برخی‌ها می‌گویند رشته سرعت نابود شده، بله درست می‌گویند چراکه برای رقابت با مدعیان آسیایی نیازمند پیست چوبی هستیم و تا این مشکل حل نشود، در سرعت رشد نخواهیم کرد. در گذشته اگر مقام می‌آوردیم علتش این بود که یا رقبا پیست چوبی نداشتند و مثل ما در پیست سیمانی تمرین می‌کردند یا موضوع دوپینگ سازمان یافته در دستور کار بود اما امروز همه آن شرایط تغییر کرده و باید با واقعیت‌ها حرکت کرد.
از نظر ما، مخاطب جاده، کوهستان، بی‌ام ایکس و رشته‌هایی از این دست به مراتب بیشتر از سرعت است و از نظر مدالی نیز قابلیت‌های بیشتری دارد. ما نمی‌توانیم همه رشته‌ها را به یک چشم و یا یک نگاه ببینیم، بودجه فدراسیون مشخص است و نمی‌توانیم به اسم عدالت همه را با یک شرایط پیش ببریم. طبیعی است در جایی که شانس مدال بیشتری داشته باشیم سرمایه‌گذاری بهتری انجام دهیم تا به موفقیت برسیم.
ورزشکارانی که گلایه دارند را درک می‌کنم اما آنها فقط نباید خودشان را ببینند. فدراسیون ما با کشتی و تکواندو فرق دارد و ما باید در مسیری حرکت کنیم که به مدال ختم شود یا شانس بیشتری در آن داشته باشیم، البته با همه این شرایط سرعت را از یاد نبردیم و اعلام کردیم اگر دوچرخه‌سواری رکورد ورودی را بزند، حتما اعزام خواهد شد.
این ورودی بر اساس شانس مدال تعریف شده که در گذشته نیز با امکانات کمتر توسط ورزشکاران خودمان در همین پیست‌های موجود، زده شده است. اگر قرار باشد اعزامی صورت بگیرد باید به شکلی باشد که شانس مدال هم داشته باشیم اما عده‌ای بدون آنکه تمرین کنند، تنها می‌خواهند اعزام شوند.
مشکل نداشتن پیست استاندارد را چه کسی باید پاسخ بدهد؟
متاسفانه در هیچ نقطه‌ای از کشور پیست استاندارد نداریم، یک پیست در شمال کشور و در ۲۵ سال پیش استارت خورده که هنوز هم تمام نشده است؛ طی این سال‌ها به دلیل کم کردن عرض پیست، از استاندارد خارج شده اما پروژه همچنان در دست اقدام است.
دوچرخه‌سواری ما نیازمند یک پیست سرپوشده چوبی در تهران است که اگر چنین شود همه مشکلات ما حل می‌شود. ۱۱ پروژه سیمانی در کشور استارت خورده در صورتی‌که با نصف آن می‌توانستند یک پیست چوبی استاندارد برای دوچرخه‌سواری تهیه کنند و همه مشکلات را برطرف سازند.
از نظر تجهیزات شرایط چگونه است؟
از طریق اسپانسر ۱۰ دوچرخه به زودی وارد می‌شود که با ۲ دوچرخه المپیکی که داشتیم، ۱۲ دوچرخه به روز خواهیم داشت. از سویی دیگر ۲۲ دوچرخه دیگر هم خرید شده که تا پایان سال وارد کشور می‌شود که همه آنها برای بخش جاده است. نزدیک به ۱۵ میلیارد تومان هم برای تجهیزات هزینه شده و ۸ دوچرخه نیز از سوی فدراسیون جهانی برای ایران در نظر گرفته شده که آنها نیز به زودی وارد می‌شود.
با توجه به منویات مقام معظم رهبری چه سیاستی برای ورزش همگانی و توجه به آن دارید؟
در دنیا، شهرداری‌ها بر اساس اهداف و رسالتی که دارند در راستای سیاست‌های فدراسیون دوچرخه‌سواری خود حرکت می‌کنند. کاهش ترافیک، تاکید بر سلامتی شهروندان، کاهش مصرف سوخت، حمل و نقل انسان محور و مواردی از این دست همواره مورد تاکید بوده و خواهد بود. برگزاری مسابقات نیز با شهرداری‌ها و وزارت گردشگری آن کشورها بوده چرا که با این فعالیت کشور خودشان، فرهنگ، امنیت و زیرساخت‌های که دارند را معرفی می‌کنند که این در جذب گردشگر نقش به سزایی دارد.
در تهران و در ادوار گذشته، شاهد فعالیت‌هایی این‌چنینی بودیم اما در این دوره اقدام مناسبی صورت نگرفت و دوچرخه‌هایی که برای این کار در نظر گرفته شده بود به انبار منتقل شد. البته نمی‌توان و نباید از هر دوچرخه‌ای استفاده کرد چراکه اگر این کار به صورت علمی و استاندارد صورت نگیرد مشکلاتی را رقم می‌زند که تمامی فعالیت‌ها در راستای پروژهای همگانی را آسیب می‌زند، ضمن آنکه نمی‌توان برای همه شهرها یک نسخه واحد پیچید و باید بر اساس ظرفیت، فرهنگ و وضعیت جغرافیایی آن شهر اقدام کرد.
ماجرای ثبت نشدن نام شما در سایت اتحادیه جهانی چه بود؟
متاسفانه در راستانی همان شیطنت‌ها و تماس‌هایی که از داخل با اتحادیه جهانی گرفته می‌شد حساسیت‌هایی را برای کمیته حقوقی آنها ایجاد کردند. خوشبختانه با پرداخت بدهی‌های معوقه و ارتباط خوبی که با رئیس اتحادیه جهانی داریم مشکلی وجود ندارد و این حساسیت‌ها در حال کم‌رنگ شدن است. البته با این همه شیطنت‌هایی که در مورد آن صحبت شد باید به بخش حقوقی اتحادیه جهانی حق داد، آنها مشکلی با ما نداشته و انتخابات را قبول دارند. حساسیت‌هایی ایجاد شده بود اما دلیلی بر رد انتخابات نیست و اگر چنین بود در این مدت شاهد آن می‌بودیم.
خوشبختانه پس از رایزنی‌هایی که با اتحادیه جهانی داشتیم، ارتباط خوبی برقرار شد و حتی از طرف کمیته ملی المپیک هم پیگیری کردیم تا نام بنده به عنوان رئیس قانونی و رسمی فدراسیون در سایت فدراسیون جهانی ثبت شود.