«شبح جنگ بر سر اروپا» در سایه کاهش حمایت‌های آمریکا

به گزارش روز دوشنبه آباجان به نقل از ایرنا، این روزنامه گزارش خود را با این روایت خیالی شروع کرد که سال ۲۰۳۰ است و روسیه و چین اولین مانور نظامی بزرگ خود را در قطب شمال برگزار کرده اند. این رزمایش مشترک تحت عنوان وستوک ۲۰۳۰ شامل هزاران نیرو، تانک، هواپیما است. این تازه ترین مورد از تجلی «شراکت تاریخی مسکو و پکن» است.

این گزارش افزود: ناگهاین روسیه اعلام می کند که کنترل خود بر فلات قاره قطب شمال را گسترش داده و چین این ادعا را به رسمیت می شناسد. روسیه نیز به نوبه خود اعلام می کند که «ادعای تاریخی» چین درباره دریای چین جنوبی مشروع است. بلافاصله بعد از آن نیروهای چین و روسیه به مجمع الجزایر سوالبارد در نروژ حمله می کنند. نیروهای ناتو بسیج می شوند اما فاقد قدرت لجستیک آمریکا برای بازپس گیری آن هستند. متحدان ناتو اکنون با یک معضل راهبردی مواجه اند: واگذاری کنترل جزیره سوالبارد یا استفاده از قدرت پیمان دفاعی خود و انجام حمله تلافی جویانه اتمی. نخست وزیران انگلیس و فرانسه که هر دو زرادخانه هسته ای اروپا را کنترل می کنند، با تصمیمی وحشتناک مواجه هستند.

فایننشال تایمز نوشت: این تصور اخرالزمانی پیشگویی نیست اما کاملا غیر قابل قبول نیز نیست.

کریستوفر کاولی فرمانده ارشد ناتو ماه گذشته هشدار داد که ارتش روسیه از این جنگ قوی تر بیرون خواهد آمد.

این گزارش افزود، از زمان انتخابات آمریکا، اروپایی ها خواستار اقدامات بیشتری در دفاع از این قاره شده اند. امانوئل مکرون رئیس جمهوری فرانسه ماه جاری گفت «ما باید بتوانیم از خود دفاع کنیم» و هشدار داد که اروپا نباید ضعیف شود.

اما اقدامات اروپا تاکنون در حد لفاظی بوده است. برخی از طراحان دفاعی در این قاره به تفکرات دهه ۱۹۷۰ بازگشته اند که ناتو برای جبران قدرت بازدارندگی قراردادی ضعیف خود به مسکو هشدار داد اگر مورد حمله قرار گیرد از سلاح هسته ای استفاده می کند.

یک مقام ارشد امنیتی اروپا (که در گزارش فایننشال تایمز نامش فاش نشده است) گفت: اروپایی ها بیشترین فشار دفاع را تحمل خواهند کرد. سوال اینجاست که آیا آنها می توانند آن را مدیریت کنند یا وضعیت آشفته ای به بار خواهد آمد.

اندیشکده موسسه بین المللی مطالعات راهبردی در تازه ترین گزارش خود هشدار داد: تامین تعهدات ناتو نیاز دارد که کشورهای عضو این ائتلاف سطح آمادگی خود را به شکل قابل توجهی افزایش دهند. آنها باید پایگاه های صنعتی و دفاعی خود را تقویت کرده و سرمایه گذاری هنگفتی در بخش نوآوری دفاعی و نیروها داشته باشند. رسیدگی سریع به این نقاط ضعف اروپا یک هدف جاه طلبانه است.

اما اینها به غیر از نیازهایی هستند که اروپا باید در صورت خروج آمریکا از ناتو تامین کند. در صورت سناریوی خروج آمریکا از ناتو، آمریکا باید آنچه که را ادوارد اسرینگر ژنرال سابق ارتش انگلیس آن را مهم دانسته در زمینه تامین مهمات، حمل و نقل و تدارکات فراهم کند.

به نوشته این روزنامه، برخی از چیزهایی که آمریکا در اختیار ناتو قرار می دهد غیر قابل جایگزین هستند؛ مانند ناوگان هواپیمای باری C۱۷ که هر یک ۳۴۰ میلیون دلار قیمت دارد و می تواند ۷۵ تن تجهیزات را تقریبا ۴۵۰۰ کیلومتر بدون سوخت گیری حمل کند. هواپیماهای اف۳۵ نیز به طور فزاینده ای در نیروهای هوایی ناتو قرار دارند به طوری که انتظار می رود بیش از ۵۰۰ جت جنگنده تا اواسط دهه ۲۰۳۰ در اروپا فعالیت کنند.

فایننشال تایمز در بخشی از گزارش خود یکی از مشکلات اروپا را صنعت دفاعی ضعیف این قاره توصیف کرد و نوشت: یکی دیگر از مشکلاتی که اروپا باید در صورت خروج آمریکا از ناتو رفع کند فقدان رهبری است.

این رسانه به اختلافات بین کشورهای اروپایی برای تزریق پول به طرح های تدارکاتی مشترک اشاره کرده و نوشت: پیمانکاران دفاعی کشورهای ثالث مانند کشورهای انگلیس، نروژ و ترکیه بر سر این موضوع مذاکره می کنند که این کشورها تا چه حد مجاز به مشارکت در توافقنامه های خرید مشتریک یا پلتفورم های مشترک هستند.

مسئله مهم سوم، تامین مالی است. متحدان ناتو هزینه دفاعی خود را از سال ۲۰۲۲ به میزان یک سوم افزایش داده اند. اما با توجه به بودجه محدود، سطح بالای بدهی عمومی و اولویت های این کشورها در مسائل بهداشتی و آموزشی چگونگی تعهد این کشورها دراین زمینه معلوم نیست.

این گزارش خاطرنشان کرد که ترامپ اولین رئیس جمهوری در آمریکا نیست که از بار فشار مالی اروپا شکایت کرده است. جان اف کندی نیز پیشتر از شورای امنیت ملی این کشور این سوال را پرسیده بود که چرا آمریکا باید تجهیزات بیشتر در اروپا داشته باشد. اما ترامپ اولین رئیس جمهوری است که همان طوری که در ماه فوریه گفت «روسیه را تشویق می کند به کشورهای عضو ناتو که نتوانسته اند صورتحساب خود را بپردازند، حمله کند».

این گزارش افزود: بسیاری از اروپایی ها امیدوارند که حفظ حمایت آمریکا با پول حل شود. موسسه کیل برای اقتصاد جهانی در گزارشی نوشت: ایالت متحده از فوریه سال ۲۰۲۲ میلادی ۶۶ میلیارد یورو صرف کمک نظامی به کی یف کرده است در حالی که متحدان ناتو ۸۵ میلیارد یورو کمک کرده اند. جایگزین کردن کامل این مقدار کمک نظامی آمریکا معادل ۰.۳ درصد از تولید ناخالص داخلی اروپا است. یک مقام دفاعی اروپا مدعی شد انگلیس و اروپا می توانند از عهده این کار بر آیند اگر چه این تصمیم به ویژه دشوار خواهد بود زیرا بسیاری از این تجهیزات از آمریکا خریداری می شود.

اما در بخش اطلاعات، قدرت اروپا قابل مقایسه با توانایی جمع آوری اطلاعات از سوی آمریکا نیست. فایننشال تایمز نوشت: اما همه چیز تاریک نیست. جنگ اوکراین نشان داد که برخی از کشورهای اروپایی به ویژه در حوزه بالتیک و شمال اروپا در کنار انگلیس توانسته اند بینش قابل توجهی در رابطه با روسیه بدست آورند.

این گزارش در پایان بر ضرروت اقدامات سریع اروپا با توجه به تمرکز فزاینده واشنگتن بر اولویت خود تاکید کرده است.