روایت مادری که نگذاشت پیکر دختر شهیدش به دست جنایتکاران بعثی بیافتد

به گزارش آباجان به نقل از ایرنا، برنامه راویان رسانه ای طنین ایلام که روز سه شنبه به همت بسیج رسانه استان اجرایی شد، میزبان مادران شهدا بود و اهالی رسانه شنونده روایت هایی بودند که برخی از آنها حتی باوجود تکراری بودن، تکان دهنده اند.

وقتی می شنوی مادر یک شهید چگونه پس از شهادت جگر گوشه اش، او را با دستان خودش غسل می دهد و کفن می کند هرچقدر هم مهمان کلامش باشی، باز نمی توانی خودت را آن لحظه جای او قرار دهی، فقط باید بشنوی و بشنوی.

وقتی اطرافیان مادر شهید عفیف احمدیان می گویند وی به صلابت، استقامت و صبوری این مادر غبطه می خوردند و با عشق از این همه ایثار سخن می گویند، تازه متوجه می شوی که این مادر چه وادی هایی را در زندگی طی کرده است.

یا روایت مادری که لرزه به اندام هر شنونده ای می اندازد؛ مادری که دختر شهیدش را با دستان خودش در زمان جنگ در محل چنگوله مهران هنگامی که دشمن متجاوز شهر را محاصره کرده بود، مجبور می شود جسم بی جان دختر را کول کند و در یک جای امن به خاک بسپارد.

مادر شوکت محمدزاده، نمونه بارزی از مادرانی با دلی به وسعت اقیانوس است که پس از شهادت دخترش در حالی که دشمن به مهران هجوم آورده بود و او نمی خواست جسد بی جان دخترش به دست دشمن بیفتد لحظاتی قبل از خروج از مهران در منطقه چنگوله با دستان خودش و همسایه ها قبری برای دخترش که شهید شده می کند و پیکر او را دفن می کند.

خواهر این شهید وقتی خاطرات آن روزها و شب های دهشتناک را یادآوری می کند، می گوید: مادرم پیکر بی جان خواهرم را در گودال گذاشت و روسری اش را زیر گلویش گره زد، در حالی که خاک روی جسد بی جانش می ریخت، بارها و بارها زمین را قسم داد که این پاره تنم را به امانت می گذارم تا روزی برگردم و او را غسل و کفن کنم.

فرشته محمد زاده در گفت و گو با خبرنگار آباجان به نقل از ایرنا اظهار داشت: بعد از مدتی که مهران آزاد شد و توانستیم دوباره به خانه و کاشانه خود برگردیم، مادرم دوباره به سراغ خواهرم رفت و با وجود اینکه چند سال از آن روز گذشته بود، گفت: در حالی که با دست خاک ها را کنار می زدم، پیکر دخترم را بدون هیچ تغییری پیدا کردم، خاک آنچنان امانت‌دار بود که گویا چند لحظه قبل او را در دل خاک گذاشته بودیم.

وی ادامه داد: پیکر را از گودال بیرون می کشد و پس از غسل و کفن در محل آرامگاه امامزاده سید حسن(ع) مهران دفن می کنند.

بی گمان دل دریایی این مادران شهید، به وسعت اقیانوس و اراده آهنین و پولادین آنها ستودنی است.
اینها قصه و افسانه نیست بلکه روایت های واقعی و حقیقی از مادران شهیدی است که همه عشق و امید و آرزویشان را فدا می کنند و در راه اسلام و انقلاب با وجود این داغ سنگین خم به ابرو نمی آورند.

این مادران بزرگ با دل های وسیع و آسمانی نمونه بارز زنان شجاع، صبور، عزتمند و فداکاری هستند که باید وصف حال و استقامتشان بارها و بارها بیان شود.

مادران شهدا، مادران همیشه چشم به راه مفقودین اثرها، مادران فداکار و سخت کوش جانباز های ضایعه نخاعی و …هر کدام نمادی از فداکاری و ایثارند که تمام طول عمر خویش را با این رنج ها سپری می کنند و دم بر نمی آورند.

به راستی روایتگری و نمایش و بیان حقایق واقعی این مادران بزرگ تاثیرگذار در جامعه تأثیر بسیار مهمی در معرفی الگوهای زنان صبور که به دیگران درس از خودگذشتگی می دهند، دارد.

هرچند پاداش این فداکاری ها را تنها خداوند متعال خواهد داد اما باید این بانوان صبور به همه معرفی شوند تا سرلوحه ای برای زنان این مرز و بوم باشند.