جور بی رحمی شکارچیان بر دوش تیمارگران حیات وحش

به گزارش آباجان به نقل از ایرنا،‌ “تحویل یک طاقه قرقاول نر به ماموران یگان حفاظت محیط زیست شهرستان گلوگاه تا پس از تیمار و بهبودی کامل، در صورت توانایی پرواز در طبیعت رهاسازی شود. تحویل یک بهله عقاب کورکور زخمی به اداره حفاظت محیط زیست شهرستان قائمشهر تا بعد از تیمار و بهبودی کامل، در طبیعت رهاسازی شود.تحویل یک قطعه حواصیل توسط یکی از دوستداران حیات وحش به اداره حفاظت محیط زیست شهرستان بهشهر تا پس از تیمار و بهبودی کامل در طبیعت رهاسازی شود.“

اینها نمونه اخبار چندروز اخیر در شبکه مجازی اداره کل محیط زیست مازندران منتشر و اطلاع رسانی شده است ؛‌پیش از این و طی هفته های گذشته با مرور اطلاعات بارگذاری شده در این فضا و سایت این اداره نشان می دهد در اکثر هفته ها مواردی از این دست که افراد جانوران حیات وحش را به محیط زیست تحویل و این ماموران این نهاد در مناطق مورد نظر رهاسازی را انجام می دهد ،‌مشاهده می شود.

جدا از اینکه این افراد برای حفظ حیات وحش بی نظیر جنگل های هیرکانی مازندران اینگونه پای کار هستند اقدامشان تحسین برانگیز و قابل تقدیر است اما وجود این حجم جانور حیات وحش در اختیار جوامع انسانی سوال برانگیز است که چگونه پرنده ای همچون عقاب کورکور که پرنده شکاری و در ارتفاعات زندگی می کنند اینگونه از محیط خویش دور و در دست انسانی قرار گرفته است.

علاوه بر این اگر این فرضیه را متصور شویم این افراد شکارچیانی به قصد شکار موجودات هستند پس تحویل به ادارات محیط زیست خود سوالی دیگر به شمار می رود.

در این خصوص مسئول حیات‌وحش اداره کل حفاظت محیط‌زیست مازندران روز پنجشنبه به خبرنگار آباجان به نقل از ایرنا گفت: در مازندران هیچ پروانه شکار برای افراد صادر نشده است تنها به معدود مجوز زنده گیری “سهره” پرنده آوازخوان برای افرادی صادر شده است.

کوروس ربیعی افزود: باوجود این موضوع که مجوزی برای شکار وجود ندارد اما متاسفانه شاهدیم در گوشه و کنار نقاط مختلف استان برخی افراد اسلحه دست گرفته و حیوانات را شکار می کنند که این کار غیر قانونی و اقدام آنها بدون داشتن مجوز رسمی است.

وی ادامه داد: این افراد که از روی تفریح و سرگرمی دست به شکار می زنند حتی پرندگان و حیوانات حرام گوشت غیر قابل خوردن را نیز شکار می کنند.

مسئول حیات‌وحش اداره کل حفاظت محیط‌زیست مازندران توضیح داد: گاها برخی شکارچیان بدون استفاده از این حیوانات و پرندگان زخمی آنها رادر دل جنگل ها به حال خود رها می کنند تا به مرور زمان از بین بروند.

وی گفت: اما تعدادی افراد تیمارگر و دوستدار حیات وحش با هدف حفظ گونه های جانوری و پرسه زدن در جنگل ها و مراتع این حیوانات زخمی را ردگیری و جمع آوری می کنند و پس از آن در منازل و کلینیک های دامپزشکی خود مداوا و سپس به ادارات محیط زیست برای بازگرداندن به طبیعت تحویل می دهند.

ربیعی عنوان کرد: اقدام برخی افراد در قالب ماجراجویی و شکار به عنوان یک تفریح و سرمستی باعث خسارت های جدی به حیات وحش مازندران شده و زمینه ساز مرگ آهسته آن شده است.

وی خاطرنشان کرد که در حالیکه وجود و حضور پرندگان و جانوران نقش اکولوژیک برای جنگل های هیرکانی دارد بخصوص اینکه پرندگان با خوردن جوندگان افات را کنترل می کنند.

استان مازندران زیستگاه ۴۹۰ گونه جانوری از رده‌های مختلف مهره‌داران اعم از پرندگان، پستانداران، خزندگان، دوزیستیان و ماهی‌ها است. ۲۶ گونه جانوری در مازندران در زمره گونه های تحت حمایت سازمان های بین المللی محیط زیست قرار دارند.

این استان حدود ۲ میلیون و چهار هزار هکتار مساحت دارد که از این مقدار حدود یک میلیون و ۷۰۰ هزار هکتار آن عرصه های طبیعی شامل جنگل و مرتع است و در مجموع حدود ۵۴ درصد از عرصه های جنگلی شمال کشور را در اختیار دارد و همچنین نیمی از جنگل های هیرکانی ثبت شده در سازمان جهانی یونسکو در جغرافیای مازندران واقع است.

جنگل‌های هیرکانی که در زبان رایج و عامیانه مردم ایران جنگل‌های شمال نامیده می‌شود، متراکم‌ترین ناحیه جنگلی ایران را تشکیل می‌دهند. این جنگل‌ها که در جنوب دریای خزر قرار گرفته‌اند بین کشورهای ایران و آذربایجان مشترک هستند. جنگل‌های هیرکانی از سال های بسیار دور به جا مانده اند و حتی برخی عمر آنها را با دایناسورها (دوره سوم زمین‌شناسی) برابر می‌دانند.

رویشگاه درختان هیرکانی از نوار ساحلی خزر تا ارتفاع ۲ هزار و ۸۰۰ متری ر شامل می‌شود. این پوشش گیاهی زمانی ۵۵ هزار کیلومتر مربع مساحت داشت که اکنون حدود ۵۱ درصد آن از بین رفته است.

جنگل‌های هیرکانی از غنی‌ترین اکوسیستم‌های جهان محسوب می‌شود که به دلیل اهمیت و ارزش طبیعی بالای این جنگل‌ها، در فهرست میراث جهانی به نام ایران ثبت شد.