به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری آباجان به نقل از تسنیم، «نیکول پاشینیان» نخستوزیر ارمنستان، در دیدار خود با «آلن برسه» دبیرکل شورای اروپا در نیویورک، در مورد وضعیت مذاکرات صلح بین ارمنستان و جمهوری آذربایجان صحبت کرد.
نخستوزیر ارمنستان با تأکید بر پایبندی ایروان به دستور کار صلح، اظهار داشت که ارمنستان آماده است بر اساس بندهای توافقشده، قرارداد صلح را امضا کند و به مذاکرات ادامه دهد.
پاشینیان به موضوع ایرادات باکو درباره ادعاهای ارضی ارمنستان در قانون اساسی این کشور اشاره کرد و گفت که بند ۳ از ماده ۵ قانون اساسی ارمنستان میتواند این مناقشه را حل کند.
به گفته وی، در این بند آمده که معاهدات بینالمللی امضاشده توسط جمهوری ارمنستان بر قوانین داخلی این کشور برتری دارند؛ به عبارت دیگر، قرارداد صلحی که با جمهوری آذربایجان امضا خواهد شد، بر قوانین داخلی جمهوری ارمنستان ارجحیت خواهد داشت.
پاشینیان همچنین ادعا کرده که در قانون اساسی جمهوری آذربایجان نیز ادعاهای ارضی نسبت به ارمنستان وجود دارد، اما ایروان این موضوع را به یک مسئله مناقشهبرانگیز تبدیل نمیکند. چراکه در متن توافقشده قرارداد صلح آمده که ارمنستان نمیتواند بر اساس قوانین داخلی خود از تعهدات بینالمللی که پذیرفته است عقبنشینی کند.
پاشینیان یادآور شد که بر اساس متن توافقشده قرارداد صلح، هیچیک از طرفین نمیتوانند عدم اجرای تعهدات خود بر اساس این قرارداد را با قوانین داخلی کشور خود توجیه کنند.
رئیسجمهور آذربایجان و دیگر مقامات این کشور اصرار دارند که اگر ارمنستان قانون اساسی خود را تغییر ندهد، قرارداد صلح امضا نخواهد شد.
به گفته پاشینیان، باکو با درخواست تغییر قانون اساسی ارمنستان، در امور داخلی کشورش دخالت میکند.
تاریخچه
در اوایل دهه ۱۹۹۰، مناقشه قرهباغ منجر به درگیری بین جمهوری آذربایجان و ارمنستان شد. آذربایجان کنترل منطقه قرهباغ و هفت منطقه اطراف آن را از دست داد، با این حال، در سال ۲۰۲۰، در نتیجه جنگ ۴۴روزه، باکو کنترل آن هفت منطقه و بخشی از قرهباغ را به دست آورد.
در ۱۹ و ۲۰ سپتامبر ۲۰۲۳، باکو «اقدامات ضدتروریستی محلی» را در قرهباغ اعلام کرد. ایروان این اقدام را بهعنوان «پاکسازی قومی» توصیف کرد.
در ۲۰ سپتامبر، جداییطلبان قرهباغ اعلام کردند که با شرایط باکو موافقت کردهاند. در ۲۸ سپتامبر، جمهوری بهرسمیت شناختهنشده قرهباغ اعلام کرد که فعالیت خود را متوقف خواهد کرد.
پس از آن، مهاجرت جمعیت ارمنی از قرهباغ به ارمنستان آغاز شد.
انتهای پیام/