ایفای نقش در «سراب» چالش‌های بسیاری برایم داشت/ عنصر کلام در «سراب» نقشی محوری دارد

میثم موسویان در گفت وگو با خبرنگار فرهنگی آباجان به نقل از ایرنا درباره حضور در نمایش «سراب» و بازی در نقش حضرت عباس(ع) اظهار داشت: اصطلاحا «شبیه» حضرت عباس در تعزبه‌ها و نمایش‌های آیینی دیگری نیز وجود دارد. ایشان کاراکتر پرچالشی است و فارغ از آن، شخصیت و ذات درونی او برای من اهمیت داشت چراکه که از نظر من حضرت عباس(ع) جمله اولیا به شمار می‌رفته و فرزند حضرت علی(ع) و از حانواده اهل بیت بوده است. در نمایشی که ما به صورت مفصل به آن پرداختیم، دیالوگ‌های مربوط به ایشان زیاد نبوده و بیشتر او را حول محور سکوت می‌ببینیم و می‌شنویم.

این بازیگر افزود: ماموریت حضرت عباس(ع) آب آوردن برای خیمه‌ها بود و این وظیفه را مولای او، حسین بن علی(ع) بر او قرار داده بود و به عباس(ع) اعلام کرده بود که قرار نیست برای جنگ به میدان برود و تنها وظیفه او آب رسانی خواهد بود. بعدها از سوی لشکر عمر سعد، شمر پیشنهاد امان نامه را برای او آورد اما ایشان از ابتدا تکلیف خود را مشخص کرده بود و اگر لحظاتی در سکوت به تفکر مشغول می‌شود، تنها در فکر خیمه و اهل قیام و کودکان تشنه است و در فکر پذیرفتن یا نپذیرفتن امان نامه نیست. عباس کاراکتر وفاداری است و تمام دنیا او را می شناسند.

موسویان درباره ویژگی‌های جاری در نمایش «سراب» گفت: ویژگی اصلی مربوط به روند داستانی است که نویسنده با یک خط فرضی سه شخصیت را وارد جهان نمایش می‌کند. سه کاراکتری که به خیال خود قصد وسوسه کردن عباس(ع) برای پذیرفتن یا نپذیرفتن امان نامه را دارند. آن‌ها در پیشنهاد خود تنها نفع شخصی را درنظر گرفته و ما در ادامه تنها شاهد سکوت عباس(ع) هستیم و ایشان توجه خاصی به صحبت‌های این افراد ندارند. کاراکترهای نام برده شده افراد تاویل پذیری هستند و روند داستان در این نمایش به صورتی است که بر این موضوع تاکید بیشتری دارد و سعی دارد لحظاتی را که حضرت عباس(ع) به عنوان ستون و نگهبان خیمه قصد جدایی می‌کند و به دنبال آب رسانی می‌روند را تصویر کند.

این هنرمند خاطرنشان کرد: ایشان از شخصیت پرابهت و جنگجویی برخوردار بودند و از ارکان اصلی لشکر حسین (ع) به شما می‌رفته است. در این نماشنامه به صورت مفصل به این موضوع پرداخته شده که در آن لحظات چه بر عباس(ع) گذشته است. انتخاب ایشان از همان ابتدا مشخص است و او توان خود را صرف فهم این نکته می‌کند که در واقعه عاشورا کودکانی وجود دارند که بسیار بی‌گناه هستند و این مقوله در اقصی نقاط جهان صدق می‌کند و کودکان هیچ نقشی در روند سیاسی و حکومت داری نداشته و در مواقع این‌چنینی نسبت به آن‌ها ظلم می‌شود و نمایش «سراب» در اصل بازتاب دهنده این پیام مهم و اصیل است.

موسویان درباره استقبال مخاطبان از این نمایش گفت: حوشبختانه مخاطبانی که به تماشای این اثر نشستند از نمایش «سراب» رضایت داشتند. روند نمایش دارای موضوعیت عرضی بوده و کنش چندانی در صحنه احساس نمی‌شود و این کلام است که نقش محوری برعهده دارد. در نمایش مونولوگ‌هایی وجود دارد که با یکسری ترجیع‌بند و تک جمله‌های عباس(ع) این اثر به انتهای خود می‌رسد.

وی تاکیدکرد: می‌توان گفت «سراب» دربردارنده یک پیام عمده است که در روند نمایش نیز به آن اشاره می‌شود و حضرت عباس(ع) در مواجهه با کاراکترهایی که با آن‌ها روبه‌رو می‌شود تنها یک سخن را بر زبان می‌آورد و آن این است که هنوز حقایقی وجود دارد که نمرده است: کودکان تشنه، آب و شقایی… این مسئله عمده جان کلام نمایش «سراب» است و تمام تلاش ما در انتقال این معنی بوده است. در روایات آمده است که بر ایشان رجزهایی خوانده شده و حتی مورد تهدید نیز قرار گرفته‌اند و حتی او را به جنگ نیز طلبیدند اما ایشان همواره در سکوتی به سر می‌بردند که حسین(ع) او را موظف به رعایت آن کرده بودند.

وی یادآور شد: در چند شبی که از اجرا می‌گذرد، مخاطبان و تماشاگران از روند داستان، فرم نمایش، نور و موارد دیگر مربوط به این اثر رضایت داشتند. نکته مثبت دیگر آن است که هر لحظه از داستان را دنبال کرده و تنها نقد مطرح شده درباره سکوت حضرت عباس(ع) است. معمولا به این نکته تا کنون چندان پرداخته نشده است. «سراب» دارای یک داستان اسوه‌ای- اسطوره‌ای بوده که همه ما به آن مشرف هستیم و می‌دانیم که حضرت عباس(ع) برای چه موضوعی در کربلا حضور داشته و در روز تاسوعا چه بر ایشان گذشته است. راضی کردن همه مخاطبان یک نمایش کار ساده‌ای نیست و معمولا افراد حاضر در تولید یک اثر در تلاش هستند تا رضایت تعداد بیشتری از نماشاگران را به دست آورند.

موسویان خاطرنشان کرد: عاشق هنر بازیگری هستم و در کنار سایر دوستان و عزیزانی که در این حرفه مشغول به کار هستند حاضر شدم و خوشبختانه در کنار پیشکسوتان این رشته، تجربه خوبی را کسب کردم. همچنین آقای سید جواد طاهری، کارگردان این اثر هنرمندی هستند که بر گردن من حق استادی داشته و از همکاری با ایشان بسیار لذت بردم. خوشبختانه فضایی دوستانه و مهربانانه در پشت صحنه این اثر جاری است و خوشحالم که توانستم در این اثر حاضر باشم. از کوروش زارعی و حوزه هنری و همچنین سایر دوستانی که تلاش کردند تا این اثر به روی صحنه برود سپاسگزارم.