کاهش باروری و ابتلا به سرطان؛ ارمغان پلاستیک‌ها برای انسان+ فیلم

به گزارش گروه علم و آموزش آباجان به نقل از ایرنا از وبگاه مِدیکال اِکسپرس، پلاستیک‌ها و مواد شیمیایی تشکیل‌دهنده آن‌ها که مدت‌های مدید طول می‌کشد تا تجزیه شوند، در اقیانوس‌ها جمع می‌شوند، با آب در زمین‌های زراعی فرو می‌روند و در محل‌های دفن زباله انباشته می‌شوند. پلاستیک در هوا شناور است و حتی در غارهای دورافتاده هم پیدا می‌شود؛ بنابراین هر جا زندگی کنید، دلیلی برای نگرانی درخصوص پلاستیک‌ها دارید.

آلودگی پلاستیکی چه معنایی برای سلامت مردم و کره زمین دارد و برای حل این مشکل چه کاری می‌توانیم انجام دهیم؟

متخصصان در دانشگاه کالیفرنیا در آمریکا در تلاش‌اند تا از هر زاویه ممکن، با مشکل بزرگ ما با پلاستیک‌ها مقابله کنند: از شیمی گرفته تا مهندسی، از سیاست گرفته تا هنر، از پزشکی گرفته تا اقیانوس‌شناسی. آن‌ها در حال طراحی راه‌حل‌هایی عملی برای مقابله با بسیاری از خطرهایی هستند که پلاستیک‌ها ایجاد می‌کنند.

ترِیسی وودراف (Tracey Woodruff)، استاد دانشگاه کالیفرنیا سانفرانسیسکو و جراح زنان و زایمان، می‌گوید: به هرجا نگاه می‌کنیم پلاستیک‌ها وجود دارند؛ اما پژوهش‌های زیادی درباره تأثیر آن‌ها بر سلامت انسان وجود ندارد.

وودراف و گروهش درباره بهداشت باروری و محیط، گزارشی منتشر کردند نشان می‌دهد قرار گرفتن در معرض پلاستیک‌ها، احتمال باروری را کاهش و خطر سرطان را افزایش می‌دهد. آن‌ها همچنین به ارتباط پلاستیک‌ها با بروز اختلالات متابولیک، تنفسی و گوارشی اشاره کردند.

پژوهش وودراف روی میکروپلاستیک‌ها (خردپلاستیک‌ها) متمرکز بود؛ ذرات کوچکتر از حدود ۵ میلی‌متر که به گفته این متخصص، اساساً نامرئی هستند، اما همه‌جا هستند.

این تکه‌ها و خرده‌ها از روی ظروف، لباس‌ها، لاستیک‌ها و هزاران وسیله پلاستیکی دیگر جدا و سپس در اثر گرانش، وزش باد و جریان آب، تقریباً به همه‌جای زمین منتقل می‌شوند. در طول مسیر، بقایای شیمیایی آن‌ها به غذا، آب، ریه‌ها و پوست نفوذ می‌کند و از آنجا به روده، خون، مغز و جفت جنین انسان‌ها وارد می‌شود.

دانشمندان هنوز در حال تلاش هستند زنجیره‌ای را که پلاستیک‌ها با ابتلا به سرطان بهم متصل می‌کند، شناسایی کنند.

هنگامی که سیستم ایمنی بدن، خردپلاستیک‌ها را تشخیص می‌دهد، با التهاب پاسخ می‌دهد؛ واکنشی همه‌منظوره به تقریباً هر چیزی که بدن به عنوان خارجی تشخیص می‌دهد.

به نظر می‌رسد برخی از مواد شیمیایی موجود در پلاستیک، آنزیم هایی را که بدن برای جلوگیری از آثار مخرب اکسیداسیون تولید می‌کند، مسدود می‌کند. مدت‌هاست که ارتباط استرس اکسیداتیو (نبود تعادل بین رادیکال‌های آزاد و آنتی‌اکسیدان‌ها در بدن) و التهاب مزمن با سرطان شناسایی شده است.

خردپالاستیک‌عا همچنین سیستم غدد درون‌ریز را که صدها عملکرد بدن (از خلق‌وخو گرفته تا خواب و رابطه جنسی و متابولیسم) را تنظیم می‌کند، مختل می‌کنند. هورمون‌ها به معنای واقعی کلمه، کلید این عملکردها هستند: آن‌ها مولکول‌های کوچکی هستند که در خون انسان شناور می‌شوند تا زمانی که گیرنده‌ای را پیدا کنند که با شکل خاص آن‌ها مطابقت دارد، مانند کلیدی که در یک قفل قرار می‌گیرد.

یکی از راه‌هایی که محققان برای کاهش ورود پلاستیک به بدن توصیه می‌کنند، استفاده نکردن از مایکروویو است.

آن‌ها همچنین نتیجه گرفتند الزام تولیدکنندگان به استفاده حداقل ۳۰ درصد از مواد بازیافتی برای برخی از انواع پلاستیک، حذف پلاستیک‌های یکبار مصرف غیرضروری، افزایش ظرفیت بازیافت و دفن زباله و دریافت هزینه برای بسته‌بندی‌های پلاستیکی میزان زباله‌های پلاستیکی سوء مدیریت‌شده را تا سال ۲۰۵۰ میلادی، تا ۶۶ درصد کاهش می‌دهد.