مجله خبری آباجان
نوشته های مشابه
پیمان علیزاده در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی آباجان به نقل از ایرنا، درخصوص وضعیت مربیگری رشته موتورکراس در ایران، اظهار داشت: در حال حاضر درگیر تمرینات تیم ملی برای حضور در مسابقات قهرمانی جهان ترکیه هستیم. مربیان خوبی در اردو حاضر شدند ولی مشکل اینجاست که به نظرم مربیان ایرانی دیگر چیزی برای آموزش به بچه‌ها ندارند. کسانی که در تیم ملی حضور دارند شاید سنی نداشته باشند ولی برترین ورزشکاران کشور هستند و در سطح بالایی قرار دارند که می‌توانند در در جهان افتخار آفرینی کنند. چند سال پیش مربی خارجی به ایران آمد که به سن و سال ما نرسید و دیگر نتوانستیم از علم مربیان بین المللی استفاده کنیم.
وی ادامه داد: هزینه‌های رشته ما بسیار بالاست و دیگر از حد توان خودمان خارج شده است. برای مثال یک لاستیک موتور حدود ۷ میلیون تومان است و در ۳ جلسه تمرین هم از بین می‌رود. از نظر فنی خود موتور در سال حداقل ۱۵۰ میلیون باید خرج کنم و روغن را لیتری ۲ و نیم ملیون بخرم. خود موتورهایی که استفاده می‌کنیم، حدود یک میلیارد شده و نمی‌دانم چطور باید بخرم.
ملی‌پوش موتور کراس ایران با اشاره به تجربه‌های رقابت خود عنوان کرد: در رقابت‌های قهرمانی آسیا سال ۲۰۱۸ مالزی و ۲۰۱۹ باکو شرکت کردم که بار آخر موفق شدم مقام دوم را بدست بیاورم. یعنی تجربه لازم را نسبت به ۲۱ سال سنی که دارم، کسب کردم. قبلا با موتور ۲۵۰ سی‌سی تمرین می‌کردم ولی مدتی می‌شود که موتورم را تغییر دادم و با ۴۵۰ سی‌سی تمرین می‌کنم.
وی افزود: در مسابقات ترکیه که با عنوان تیم ملی ایران اعزام خواهیم شد، باید موتورهای ۲۵۰ سی‌سی داشته باشیم زیرا مسابقات زیر ۲۳ سال است. از طرفی باید موتورها به نام خودمان باشد که بتوانیم در این مسابقات شرکت کنیم زیرا فدراسیون یا برگزار کننده مسابقه موتوری به ما نمی‌دهند و اگر بخواهیم در ترکیه نیز اجاره کنیم، هزینه آن با خرید یکسان می‌شود.
نایب قهرمان مسابقات آسیایی موتور کراس در مورد وضعیت تامین مالی و درآمدهای خود، گفت: درآمد من از موتورسازی در شهریار است. کسانی که می‌دانند از موتور، مخصوصا کراس سر در می‌آورم، برای تمرین پیش من می‌آیند. پدرم نیز در کنار من بخشی از هزینه‌های ورزش حرفه‌ای را تامین می‌کند. البته صدای خانواده هم در آمده و هزینه‌ها فشار زیادی به ما می‌آورد. الان هم باید حدود ۷۰۰، ۸۰۰ میلیون برای خرید یک موتور ۲۵۰ سی‌سی هزینه کنم تا بتوانم در مسابقات شرکت کنم.
وی تاکید کرد: موتور من ۴۵۰ سی‌سی است ولی به خاطر مشکلات قانونی نمی‌توانم برای شرکت در مسابقات آن را ببرم. یعنی گیر و گورهای قانونی داریم که اصلا معلوم نیست باید چه کار کنیم. موتور من سند ورزشی دارد ولی به خاطر غیر قانونی بودن نمی‌شود آن را اعزام کرد. حدود ۸ سال است موتور ۴۵۰ سی‌سی دارم ولی از آن‌جایی که باید برای مسابقات موتور ببرم و فقط موتورهای زیر ۲۵۰ سی‌سی را می‌توان اعزام کرد، باید پول خرید یک موتور دیگر را بدهم تا در مسابقات ترکیه حاضر شوم. البته تعدادی از مسابقات سطح بالاتر را نیز با این روند از دست می‌دهم که هیچ وقت به خاطر برخی محدودیت‌های اینچنینی نمی‌توان در آن‌ها حضور پیدا کرد.
علیزاده خاطرنشان کرد: سال گذشته یک نفر با تیم ملی به مسابقات جهانی اعزام شد که نتوانست موتور تهیه کند و نفر دوم که در مسابقه حاضر شد، به خاطر استرس بالا نتوانست آنطور که باید رقابت کند و رتبه ۱۵ را کسب کرد. با همین ورزشکار در تمرینات رقابت کردم و ۲ دور از من عقب افتاد. هزینه‌ها و مشکلات این رشته بسیار زیاد است ولی من فقط به خاطر عشقم به این رشته، ادامه می‌دهم. شاید یک اتفاق خوبی بیافتد و اسپانسر خوب برایم پیدا شود تا همچنان بتوانم افتخارات جهانی کسب کنم.
ملی‌پوش موتور کراس ایران درباره سطح مسابقات جهانی، گفت: شاید بیش از ۲۰ راند جهانی وجود داشته باشد که ما فقط یک راند آن را شرکت می‌کنیم و با این حساب نمی‌شود عنوانی در جهان کسب کرد زیرا جمع نتیجه همه راندها، کنار هم حساب می‌شود. رقبای در قهرمانی جهان ترکیه را می‌شناسم ولی از مدل رقابت آن‌ها چیزی نمی‌دانم زیرا مسابقه مشترکی با آن‌ها نداشتم و اصلا در مسابقات خارجی شرکت نمی‌کنیم.
وی ادامه داد: اردوهای تیم ملی دیر به دیر انجام می‌شود؛ پیستی که برای مسابقه اعزام می‌شویم، خیلی با پیست‌های ایران اختلاف دارد و تمرینات ما با مسابقه اصلی بسیار متفاوت است. در مسابقات جهانی بیشتر موتورهای روی کف رقابت می‌کنند و سرعت در زمین بسیار مهم است ولی در پیست‌های ایران مدام در حال پرش هستیم. یعنی در ایران پیستی وجود ندارد که موتورهای ما بتواند دنده ۵ را ببیند ولی در رقابت‌های جهانی باید رقابت‌های سرعتی داشته باشیم.
