داستان پیراهن مشکی رزمندگان در جبهه‌های جنگ

حسین علایی با بیان خاطراتی از عزاداری رزمندگان اسلام در هشت سال دفاع مقدس به خبرنگار معارف آباجان به نقل از ایرنا گفت: نیروهای مستقر در گردان های علی اکبر، علی اصغر، زهیر و گردان فرات از لشکر ۱۰ سیدالشهدا در روزهای قبل از ماه محرم نسبت به سیاه پوش کردن نمازخانه گردان های خود و نصب پرچم مشکی به ویژه با بیرق های یا حسین (ع) و یا زینب(س) اقدام می کردند و با شروع شب اول محرم یک ساعت قبل از برگزاری نماز جماعت مغرب و عشا مراسم قرائت زیارت عاشورا در نمازخانه گردان برگزار می شد.

وی افزود: رزمندگان پس از برگزاری نماز جماعت پای سخنرانی می نشستند و سپس مرثیه سرایی و سینه زنی برپا می شد و در ۱۰ شب ماه محرم پذیرایی شام به صورت دسته جمعی در نمازخانه گردان انجام می شد. البته هر شب دسته عزاداری در گردان ها بر پا می شد و به گردان های دیگر می رفتند و دو گردان در محوطه نمازخانه بر سر یک سفره شام می خوردند.

علایی اضافه کرد: اردوگاه سد دز روبروی پادگان دوکوهه و اردوگاه کوثر در جاده هویزه قرار داشت و بیشتر رزمندگان پیراهن مشکی نداشتند و رزمندگانی که عازم نزدیکترین شهر به جبهه بودند، برای همرزمان خود لباس مشکی می خریدند. به یاد دارم در سال ۶۴ که چند روزی به ماه محرم مانده بود با تویوتای لندکروز به اردوگاه سد لتیان رسیدم که رزمندگان در آنجا آموزش شنا و جنگ آبی خاکی می دیدند.

وی افزود: در آنجا دیدم که دو رزمنده با گونی بزرگ سر جاده ایستاده اند. من توقف کردم تا این دوستان را به اردوگاه ببرم. از روی کنجکاوی پرسیدم که داخل گونی چیست که گفتند ۱۰۰ دست لباس مشکی به مناسبت ماه محرم برای رزمندگان گردان خریداری کرده اند.

این راوی دفاع مقدس ادامه داد: در عصر تاسوعای حسینی و روز عاشورا نیز همه هیئت های گردان ها به شهر شوش دانیال مرقد حضرت دانیال نبی در شهر دزفول رفته و بر سر مرقد مطهر سبز قبا برادر امام رضا (ع) اقامه عزا می کردند.