به گزارش خبرنگار گروه علم و آموزش آباجان به نقل از ایرنا، دومین آئین اعطای نشان عالی دانش امروز (دوشنبه) همزمان با بزرگداشت یکهزار و هفتصد و پنجاه و هفتمین سالگرد سنت آموزش عالی در ایران و نودمین سالگرد تصویب قانون تاسیس دانشگاه تهران حضور محمدعلی زلفیگل وزیر علوم، تحقیقات و فناوری، سید محمد مقیمی رئیس دانشگاه تهران، محمدرضا مخبر دزفولی رئیس فرهنگستان علوم، حمیدرضا حاجی بابایی نایب رئیس مجلس شورای اسلامی، علیرضا منادی سفیدان، رضا پورحسین دبیر نشان عالی دانش دانشگاه تهران و دانشگاه علوم پزشکی تهران و در حضور شخصیتهای علمی و فرهنگی بر سینه این چهرهها نصب شد.
استادان محمدعلی آذرشب، باقر ساروخانی، علیاکبر صبوری، سید حمیدرضا صادقی، یحیی عقیقی، علی خیرالدین، محمدرضا حافظی، سید کمال خرازی، محمدرضا واعظ مهدوی و علیاکبر صالحی به عنوان ۱۱ برگزیده دومین آئین اعطای نشان عالی دانش دانشگاه تهران و علوم پزشکی تهران شناخته شدند و این نشان بر سینه ایشان نصب شد.
شرحی از سوابق برگزیدگان دومین دوره اعطای نشان عالی دانش
جواد فیض: متولد ۱۳۳۱ در قم و استاد ممتاز و پژوهشگر برجسته دانشگاه تهران در رشته مهندسی برق و کامپیوتر و عضو پیوسته فرهنگستان علوم جمهوری ایران که موفق به کسب رتبه بینالمللی به عنوان یکی از چهرههای تأثیرگذار در حوزه مهندسی برق و الکترونیک در سال ۲۰۲۴ شده، چاپ سه کتاب تخصصی مهندسی برق توسط ناشران معتبر بینالمللی و رتبه اول پژوهشهای بنیادی جشنواره خوارزمی را در سوابق علمی خود دارد.
محمدعلی آذرشب: متولد ۱۳۲۶ در کربلا، پژوهشگر ایرانی زبان و ادبیات عرب و استاد و پژوهشگر برجسته دانشگاه تهران، دارای تالیفات و مقالات متعدد به زبان عربی و فارسی و کسب جایزه علامه طباطبائی و جایزه فارابی را در افتخارات خود دارد. این چهره شناختهشده در جهان اسلام، رایزن فرهنگی ایران در سوریه و سودان هم بوده است.
باقر ساروخانی: متولد ۱۳۱۸ در قزوین، جامعهشناس ایرانی و دارای بیش از ۱۹۰ کتاب و مقاله در زمینه جامعهشناسی ارتباطات و رسانههای جمعی است. این استاد برجسته، فارغالتحصیل دانشگاه سوربن فرانسه با رتبه بسیار عالی، استاد پیشکسوت دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران و از بنیانگذاران و متقدمین رشته جامعهشناسی ارتباطات در ایران است.
علیاکبر صبوری: متولد ۱۳۳۹ در روستای فروتقه کاشمر، استاد ممتاز دانشگاه تهران، متخصص بیوفیزیک و از طلایهداران علم و دانشمندان یک درصد برتر جهان در حوزه بیوشیمی و بیوفیزیک است. کسب جایزه علامه طباطبائی و جایزه ابن سینا و شناخته شدن به عنوان استاد نمونه کشوری از جمله افتخارات ایشان است.
سید حمیدرضا صادقی: متولد سال ۱۳۴۷ در خوانسار، استاد دانشگاه تربیت مدرس در رشته مهندسی حفاظت خاک و آب و آبخیزداری و دارای بیش از ششصد مقاله مجلهای و همایشی داخلی و خارجی و دارای چند اختراع در زمینه تخصصی است. کسب جایزه جهانی حفاظت خاک هندوستان، برنده کتاب سال دانشگاهی، شناخته شدن به عنوان دانشمند ۲ درصد جهانی در سالهای ۲۰۲۱ و ۲۰۲۲ و عهدهداری نایب رئیسی اتحادیه جهانی حفاظت خاک و آب از سوابق این استاد برجسته است.
یحیی عقیقی: متولد سال ۱۳۱۰ در کرمانشاه، استاد برجسته دانشگاه علوم پزشکی تهران در رشته روماتولوژی کودکان و عضو فرهنگستان علوم پزشکی ایران است. دریافت لوح سپاس حامی سلامت از جامعه سلامت جمهوری اسلامی ایران، شناخته شدن به عنوان استاد نمونه کشوری، کوشش برای تأسیس رشته فوق تخصصی روماتولوژی کودکان و عضویت در کالج بینالمللی طب کودکان آمریکا از افتخارات و سوابق اوست.
علی خیرالدین: متولد سال ۱۳۴۳، دانشآموخته دانشگاه مک گیل کانادا و استاد ممتاز مهندسی عمران در دانشگاه سمنان، استاد نمونه کشوری، پژوهشگر برجسته و برتر ایرانی در زمینه سازه و شبکههای عصبی، از دانشمندان برتر ۲ درصد پراستناد در سالهای ۲۰۲۱ و ۲۰۲۲ جهان و استاد برتر بتن کشور در سال ۱۴۰۱ است. وی دارای سوابقی نظیر مؤسس و معاون سابق فناوری و نوآوری وزارت علوم، رئیس اسبق دانشگاه سمنان، ثبتکننده ۱۰ اختراع و مؤلف ۱۲ کتاب آموزشی و سردبیر مجله انگلیسی مقاومسازی در مهندسی عمران است.
محمدرضا حافظی: متولد سال ۱۳۳۵ در تهران، استاد دانشگاه شهید بهشتی در رشته معماری، دارای مقالات داخلی و خارجی در زمینه معماری و عضو کمیتههای مقررات ملی ساختمان کشور است. طراح و معمار برج میلاد تهران و مجتمع هنری دیدی و بناهای بزرگ دیگر، رئیس دانشکده هنر و معماری دانشگاه تربیت مدرس، رئیس اسبق دانشگاه هنر، رئیس دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه شهید بهشتی، رئیس کمیته هنر و معماری شورای برنامهریزی و گسترش آموزش عالی، عضو گروه تخصصی معماری و شهرسازی فرهنگستان هنر و عضو کمیته ملی فرهنگی ملی یونسکو از جمله سوابق ایشان است.
سید کمال خرازی: متولد سال ۱۳۲۳ در تهران، استاد تمام دانشگاه تهران در رشته مدیریت و برنامهریزی آموزشی و معرف و مروج حوزه بینرشتهای علوم و فناوریهای شناختی در ایران و اولین دبیر ستاد توسعه علوم و فناوریهای شناختی است. مؤسس پژوهشکده علوم شناختی، عضو هیاتامنای آزمایشگاه نقشهبرداری مغز و مسئول کمیته علوم شناختی در وزارت علوم از دیگر سوابق ایشان است.
محمدرضا واعظ مهدوی: متولد سال ۱۳۳۷ در تهران، استاد دانشگاه شاهد در رشته فیزیولوژی و یکی از برجستهترین و تاثیرگذارترین اساتید دانشگاهی در سیاستگذاری حوزه سلامت اجتماعی کشور است که مسئولیتهای اجرایی متعددی در سوابق خود دارد.
علیاکبر صالحی: متولد سال ۱۳۲۸ در شهر کربلا، استاد رشته مهندسی هستهای در دانشگاه صنعتی شریف و وزیر اسبق امور خارجه، معاون سابق رئیس جمهور و رئیس سازمان انرژی اتمی، دارنده نشان شجاعت و نشان خدمت جمهوری اسلامی ایران و دارای آثار متعدد علمی و فناوری در زمینه مهندسی هستهای و انرژی است. رئیس اسبق دانشگاه صنعتی شریف و دانشگاه بینالمللی امام خمینی (ره) قزوین، برنده جایزه پژوهشهای توسعهای جشنواره خوارزمی، منتخب مجله نیچر به عنوان یکی از ۱۰ شخصیت برتر سال ۹۴ در جهان و دارای لقب سزار اتمی ایران در مجله ساینس آمریکا از جمله سوابق و افتخارات این استاد است.
به گزارش آباجان به نقل از ایرنا، روند بررسی صلاحیت نامزدهی دریافت نشان عالی دانش با ۱۱ مولفه در پرونده علمی و حرفهای اساتید انجام شده است که «داشتن اثر نوآورانه علمی و پژوهشی در سطح ملی و بینالمللی در مرزهای دانش»، «تأثیرگذاری اجتماعی»، «داشتن اثر نوآورانه علمی پژوهشی در سطح ملی و بینالمللی و ایجاد موج نو»، «داشتن جایزه بزرگ بینالمللی در زمینههای علمی و پژوهشی در رشته تخصصی استاد منتخب»، «داشتن شهرت ملی و جهانی در تخصص خود»، «داشتن اثر علمی و پژوهشی در جهت تحقق اهداف علوم انسانی»، «دارا بودن آثاری در جهت توسعه شرکتهای دانشبنیان»، «کارآفرینی در سطح ملی شاگردپروری و هدایتگری علمی و به گونهای که دانشجویانی از سوی استاد به عضویت هیأت علمی در آیند»، «شخصیت متین رشد یافته و دارای تراز علمی و همسو با نظام جمهوری اسلامی» از جمله این شاخصهاست.
استادان اعظم ایرجی زاد، عباس بازرگان، احمدرضا دهپور، استاد علیاکبر رشاد، عباسعلی زالی، حسین صفایی، سید کاظم علویپناه، محمود فتوحی فیروزآباد، اردشیر قوامزاده، محمدمهدی کیانی، محمود مهرداد شکریه و محمدحسین نصر اصفهانی مفتخر به دریافت نخستین نشان عالی دانش کشور سال گذشته شدند.
نشان عالی دانش یک نشان ویژه و مشترک بین دو دانشگاه تهران و علوم پزشکی تهران است که به صورت سالانه در ۶ گروه و شاخه علمی به دانشمندان و اساتید ایرانی و غیرایرانی دارای مرجعیت علمی که با پژوهشگران ایرانی و مراکز و نهادهای علمی ایران همکاری مؤثر دارند، اعطا میشود.